Stijn van Ballekom speelt de rol van Tim in de film ‘Herman, een andere kijk op eenzaamheid’. In het dagelijks leven is hij biologieleraar.
“Acteren heeft mij van jongs af aan al aangesproken”, vertelt Stijn van Ballekom. “Elke week was ik te vinden op het vrijdagmiddagpodium van mijn basisschool. Stel je voor: een zevenjarige Harry Potter-imitator die zijn assistente wegtoverde, waarna zij zeer professioneel en zichtbaar via een slurf het podium afkroop…”
Op zoek naar schijnwerpers speelde Stijn als gepassioneerde amateur bij het Brabants Muziek Theater – Kleintje BMT & BMTeens – waar hij de eerste tips en tricks meekreeg. “Daarna heb ik een scala aan personages gespeeld bij de vrijwilligers- en knutselvereniging De Rana’s”, vervolgt Stijn zijn verhaal. “Als indianenopperhoofd, juffrouw Schimmel en duivelse koning heb ik heel wat kinderen verhalen, of nachtmerries, bezorgd. Hier kreeg ik de benodigde zet in de rug om tóch de sprong in het diepe te nemen en improvisatiecursussen te nemen. Zo ontstond ook de samenwerking met het bedrijf Hiephoi Belevenissen, waar improvisatietheater centraal staat en waarbij uitzonderlijke typetjes je om de oren vliegen bij bijvoorbeeld een foute bingoshow.”
3500 gelaatsuitdrukkingen
Wanneer Stijn niet op de planken staat, vervult hij zijn rol als biologiedocent met veel liefde en een scheutje acteer-skills. “Een rol vervullen in een film is natuurlijk wel even wat anders dan in een theater. Je kunt alle 43 spieren in je gezicht zien bewegen en daar zijn wel 3500 gelaatsuitdrukkingen van te maken. Het valt op als je een oogspierspasme hebt, een snotje hebt of als je onderbroek even niet lekker zit.”
“Op een draaidag, tussen de draaimomenten door, besteed ik mijn tijd door bijvoorbeeld de scène te oefenen, emoties op te bouwen, wat te grapjassen, voor het eerst op een scooter te rijden en tanden te poetsen met Dirk (foto boven). Jezelf bezighouden is essentieel, want als de set klaargezet wordt, is het namelijk één grote geordende chaos. Iedereen heeft het druk met zijn eigen taak. Je ziet mensen door elkaar rennen, lopen, kruipen, tijgeren, lichten gaan aan en uit, overal geluid en soms zelfs een rookmachine erbij om het nog moeilijker te maken. Een klaslokaal vol met pubers is er niks bij. Alleen wanneer er ‘actie’ wordt geroepen, staat iedereen stil op zijn plek en komen de acteurs in actie.”
Fantastisch eindproduct
Ook al is het soms een chaos, íedereen heeft maar één doel, vertelt Stijn: een fantastisch eindproduct maken! “Dat vind ik het aller leukste aan het project, je hebt een team waarmee je samenwerkt om één eindproduct te maken en waar we hopelijk – want we zijn nog niet klaar – met z’n alle trots kunnen zijn.”
